Hans Poelzig
Hans Poelzig, geboren in Berlijn anno 1869 als bastaardzoon van een gravin, genoot zijn opleiding aan de Technische Hochschule in Berlijn-Charlotteburg. In 1900 verhuisde hij naar Breslau (het huidige Wroclaw), om te doceren aan de Kunst- en Kunstgewerbeschule (de Koninklijke Academie voor Kunst en Nijverheid). In 1903 werd hij benoemd tot directeur, als resultaat van het beleid van de Deutsche Werkbund-oprichter Herman Muthesius om de leiding van prominente opleidingen voor toegepaste kunsten in handen te geven van vooraanstaande kunstenaars.
Een markant werk uit Poelzigs vroege periode is Oberschlesienturm in Posen , een watertoren die tevens fungeerde als tentoonstellingsruimte. Dit gebouw uit 1911, dat is opgebouwd uit een zevenhoekig stalen skelet, opgevuld door metselwerk met verschillende patronen en gekroond met een markant dak, vormt het bewijs dat in Poelzigs beleving schoonheid en functie geen gescheiden werelden vormden. In Breslau verzorgde Poelzig een jaar later het ontwerp van een rondlopend warenhuis, de Department Store.
In 1916 wisselde Poelzig Breslau in voor Dresden, waar hij een aanstelling kreeg in de Stadsbouwraad. Vier jaar later verhuisde hij naar Berlijn. In deze vruchtbare jaren bekleedde Poelzig hoge functies in de Deutsche Werkbund en realiseerde enkele van zijn bekendste projecten.
Hierna ontwierp de architect nog enige uitbundig expressionistische gebouwen en theater- en filmdecors, bijvoorbeeld voor de film Der Golem, wie er in die Welt kam. In de loop van de tijd werd Poelzigs architectuur soberder, gedeeltelijk onder invloed van het opkomende Nieuwe Bouwen, deels ook uit economische overwegingen. Voorbeeld hiervan is het Babylon-complex met bioscoop en huisvesting (1927-29).
De Duitse architect Hans Poelzig onderscheidde zich tijdens zijn carrière niet slechts als ontwerper van gebouwen, maar ook als docent, schrijver, schilder, decorontwerper en pedagoog. Net als zijn generatiegenoten Peter Behrens, Bruno Taut en Erich Mendelsohn maakte hij tijdens zijn carrière een beweging van expressionisme naar een meer ingetogen modernisme.
